500 نکته در تصویربرداری دیجیتال ( نکات 151 تا 200 )

 

151- خودتان درست نکنید (Don’t Make Your Own)

مردم فکر می کنند که نورهای فیلم و ویدئو را می توان با به کارگیری لامپ های ارزان قیمت باغ یا چراغ های امنیتی، تأمین کرد. این فکر اشتباه است، چون این نورها تراز سفیدی (White Balance) ندارند و به اصطلاح ته رنگ (Tinge) دارند، اگرچه برای چشم غیر مسلح یا چشم غیر حرفه ای قابل شناسایی نیست ولی قطعاً بر تصاویر شما تأثیر می گذارد. این ته رنگ منجر به پدیده ای می شود که آن را مانند پوششی از رنگ (color Cast) روی تصاویر می بینیم. نور طبیعی یا منبع نور مناسب فیلم، بهترین منابع نور برای روشن کردن، صحنه شما هستند.

152- Redheads & Blonds

کاربردی ترین نورپردازی در تصویربرداری Redhead است. هم چنین تحت عنوان بازتابنده متمرکز (Focusing Reflectors) شناخته می شود. این نورها به طور عمده از لامپ های خانگی، اندازه وات مصرفی بالاتری دارند و توازن رنگی آنها به اندازه نور طبیعی، ته رنگ آبی دارد و مانند لامپ های معمولی، ته رنگ نارنجی یا زرد ندارد. بازتابنده متمرکز (Focusing Reflectors) با اندازه توان مصرفی بالاتر را به عنوان "Blonds" می شناسند.

153- چه هنگامی نیاز است تا نورپردازی کنید (When Do You Need to Light Something)

البته پاسخ این پرسش ساده است، هنگامی که بسیار تاریک باشد. اما پیش از آن که به باز کردن بسته های نورپردازی خریداری شده یا کرایه شده بپردازید، نگاهی به پیرامون خود بیندازید و ببینید، آیا از نورپردازی می توانید، پرهیز کنید. با کنار زدن پرده ها و به کارگیری بازتابنده ها برای افزایش نور موجود جایی که در آن هستید، ارزان تر و با صرف زمان اندکی به هدف تان می رسید.

154- نور اصلی (Key Lighting)

اگر شما لازم می دانید که صحنه را نورپردازی کنید، سه نور با اهمیت وجود دارد که در ترکیب های گوناگون می توان آن را به کار گرفت. نخستین نور، نور اصلی (Key Light) است. این نخستین منبع نور شماست، برای آنچه از آن فیلمبرداری می کنید و برای از بین بردن تاریکی به کار می رود و سایه هایی واقع گرایانه (Realistic) به جای می گذارد. همین جاست که واژگان نورمایه تیره (Low - Key) و نورمایه روشن (High - Key) به میان می آیند. نورمایه تیره روشنایی و شدت، کم تری نسبت به نورمایه روشن دارد. نور اصلی معمولاً از جلو یا از کنار، موضوع شما را روشن می کند.

155- نور سایه کاه (Fill Lighting)

هنگامی که نور اصلی تابانده می شود، احتمالاً درخواهید یافت که سایه های درست شده، بسیار غلیظ و شدیدتر از آنند که می خواستید. اگرچه بیش تر موضوع شما کاملاً روشن شده است، اما بخش هایی را با سایه پوشانده است مانند چشمها یا بینی. نور سایه کاه در زاویه مقابل نور اصلی جای می گیرد تا از اندازه سایه ها بکاهد، اما شدت آن کم تر از آن است که کاملاً نور اصلی را از بین ببرد. اثر نور سایه کاه را اغلب می توان با برگرداندن سوی تابش نور اصلی به یک بازتابنده به دست آورد.

156- نور جدا کننده (Kicker Lights)

سرانجام، نور جدا کننده را دارید. هنگامی که نور اصلی و سایه کاه را مستقر کردید، امکان دارد هم موضوع و هم پس زمینه یکسان روشن شده باشند یعنی تخت و بدون عمق به نظر رسند. نور جدا کننده، عمق ایجاد می کند و موضوع از پس زمینه جدا می شود. معمولاً نورمایه تیره را به پشت موضوع (پس زمینه) می تابانند و با تاباندن نور جدا کننده به لبه های موضوع، آن را از پس زمینه به سادگی جدا می کنند.

157- نورپردازی سه نقطه ای (Three – Point Lighting)

به کارگیری نور اصلی، سایه کاه و جدا کننده در یک گروه (Conjunction) را نورپردازی سه نقطه ای (Three-Point) گویند و تقریباً برای همه موقعیت ها سودمند است. این برداشت از نورپردازی را می توان برای شمار بیش تری از منبع نور، نیز به کار گرفت. شما می توانید نورپردازی دو نقطه ای (Two-Point) یا تک نقطه ای (Single-Point) را در موقعیت هایی که به نور کمتری نیاز دارید، به کار بگیرید.

158- نخست ایمنی (Safety First)

نورهای تصویربرداری، یا دستگاه نورافکن های مرکب (Luminaries)، به شدت داغ می شوند. هنگامی که آن را دست می گیرید، دقت کنید و همیشه اطمینان حاصل کنید که پایه ها  پایدار و ایستا هستند و واژگون نمی شوند. به گونه ای باورنکردنی ترکیدن لامپ این دستگاه ها به ندرت اتفاق می افتد، با این وجود به دنبال نوعی از این نورافکن ها باشید که شیشه محافظ در جلوی آن جای دارد. به همین دلیل، در بین حرفه ای ها رسم سنجیده ای است که هنگام روشن کردن نورافکن دست شان را جلوی لامپ میگذارند. به نظر احمقانه می آید، اما این کار به افراد پیرامون تان اطمینان می دهد و از آن ها حفاظت می کند.

159- ژلاتین (Gels)

ژل ها، تکه ورقه های شفاف پلاستیکی نرمش پذیری هستند که در جلوی منبع نور (نور افکن ها) جای می گیرند. به طور معمول ژل آبی رنگ را برای به دست آوردن دمای رنگی، مانند نور خورشید به کار می گیرند یا با ترکیب ژل های گوناگون روی تک نور، می توان جلوه های ویژه ای از نور را درست کرد که تأثیرگذار باشند.

160- بازتابنده ها (Reflectors)

بازتابنده ها، برای بازتاباندن نور به جایی که نیاز است، به کار می رود. بازتابنده های ساخت کارخانه معمولاً تا می شوند و به اندازه کوچکی درمی آیند و جا به جا کردن آن ها بسیار آسان است. متداول ترین بازتابنده ها سفید – نقره ای و سفید – طلایی هستند. بازتابنده سفید بازتابنده اصلی است که برای بازتاباندن نور خورشید یا نورافکن به سوی موضوع به کار گرفته می شود. در حالی که روی طلایی یا نقره ای برای دگرگون کردن کیفیت نور و نیز بازتاباندن نور به کار می روند. روی طلایی یا نقره ای برای دگرگون کردن کیفیت نور و نیز بازتاباندن نور به کار می روند. روی طلایی بیش تر از همه بازتابنده ها، نور را "گرم" می کند.

161- پرده تلطیف (Soft Box)

Soft Box برای گستردن و پخش کردن نور یک منبع تک نور به کار گرفته می شود. از مواد فنری ساخته شده اند و برای بسته بندی به سادگی جمع و کم حجم می شوند. پرده تلطیف روی نورافکن سوار می شود و نور را گسترده، نرم و ملایم می کند. این ابزار، نور یکدست و یکنواخت را به دست می دهد که سایه های ملایم درست شده از آن بسیار طبیعی به چشم می آید.

162- باله ها (Barn Doors)

Barn Doors، باله های فلزی لولاداری هستند که جلوی منبع نور جای می گیرد و به شما امکان می دهد پرتوهای نور را بدون کاهش شدت آن، تنگ کنید. با به کارگیری باله ها شما می توانید منبع نور جهت داری (Directional) درست کنید.

163- لانه زنبوری (Snoot)

لانه زنبوری (Snoot)، یک گونه مخروطی از باله ها است. می توانید قطر پرتوی نور را به کمک آن کم کنید و میگذارد خال نور (Spot Light) درست کنید.

اصول صدابرداری(Basic Sound Recording)

164- صداگذاری (Audio Dub)

نخستین و ساده ترین چیزی که می توانید برای بهبود صدای دوربین خود به کار گیرید. ابزار صدابرداری است که بر روی همه دوربین های DV ارائه شده است. معمولاً دوربین شما صدای Bit-16  را روی دو کانال ضبط می کند. با سو دادن (Switch) آن به Bit-12، می توانید یکی از کانال ها را آزاد کنید و برای صداگذاری؛ موسیقی یا روایت روی نوار، آن را به کار گیرید. به سادگی یک میکروفون یا دستگاه پخش (CD Player) را به سوکت میکروفون دوربین فیلم­برداری فرو کنید و از منو، صداگذاری را برگزینید.

165- گوشی ها (Headphones)

اگر شما می خواهید صدایی را جداگانه ضبط کنید و آن را در خلال تدوین به تصاویر فیلم خود بیافزایید، پولی را جهت خرید یک گوشی خوب برای نظارت بر صدابرداری کنار بگذارید. گوشی ها هم می توانند بسته (Closed) باشند که نمی گذارند صداهای بیرونی را بشنوید و بنابراین نظارت بهتری خواهید داشت و هم باز باشند (Open) که می گذارند صداهای محیط پیرامون تان را نیز بشنوید. این گونه گوشی ها هنگام فیلم­برداری در فضای باز، بسیار ایمن تر هستند.

166- Destination

هم چنین لازم است بدانید که کجا صدای شما پایان می گیرد. زمانی صدا جداگانه، روی نوار ضبط می شد، اما این روزها دستاوردی بسیار بهتر را با به کارگیری Minidisk یا MP3 (=MPEG3) می توان به دست آورد. ما دستاوردهای بسیار خوبی را که Minidisk Recorderها و پخش کننده های MP3تولید می کنند را می شناسیم، دستاوردهایی که به سادگی برتری انتقال به سیستم تدوین شما را نسبت به نوار، افزوده است.

167- Shotgun

البته، شما باید در پی میکروفونی باشید که برای ضبط مناسب ترین باشد. میکروفون های Shotgun بلند و نازک هستند و به کارگیری آن ها هنگام گرفتن با دست یا اتصال به بازو (Boom) ساده است. الگوی دریافت صدا (Pick Up Pattern) مانند تصویر زیر است که بیش تر از رو به رو دریافت می کند، به این معنی که تنها صدایی را ضبط می کند که دوربین را به سوی آن نشانه رفته اید.

168- قلبی (Heart Shaped/Cardioids)

میکروفون های قلبی، شناخته شده ترین گونه میکروفون هستند که الگوی دریافت صدا در آن به شکل قلب یا کله قند است، بیش تر صداها را از رو به رو، اما بخشی از صدا را نیز از پیرامون می گیرد. ضبط صداهای پیرامونی (Ambient Noise) به جذابیت، سندیت و اصالت کار شما می افزاید.

169- میکروفون آویز یا گردنی (Lavaliere)

میکروفون های آویز، آن هایی هستند که در تلویزیون می بینید که به یقه افراد با گیره وصل شده است و بنابراین بیش تر، میکروفون یقه ای (Tie-Clip) خوانده می شوند. برای صدابرداری گفتار بسیار خوبند. میکروفون های آویز برای گفت و گوهای بلند یا ضبط تک گویی ها (Monologue) بسیار سودمند هستند.

170- تا آن جا که می توانید، نزدیک شوید (Get as Close as Possible)

مهم ترین قانون برای صدابرداری این است که تا آن جا که امکان دارد به منبع صدا، نزدیک شوید. هرچه به منبع صدا نزدیک باشید، صدای شفاف تر (Cleaner) و بلندتری خواهید داشت. اگر نزدیک گذاشتن دوربین و میکروفونش به موضوع دردسر دارد، بکوشید صدا را جداگانه به وسیله میکروفونی نزدیک تر به موضوع (نسبت به دوربین و موضوع)، ضبط کنید.

171- بازو (Boom)

بهترین شیوه ای که می توانید میکروفون را نزدیک منبع صدا ببرید، به کار گیری بوم یا بازو است. این بازوها، چوب های بلندی هستند (مانند چوب ماهیگیری) که میکروفونی در انتهای آن جای داده شده و می توان آن را مستقیماً بالای منبع صدا نگاه داشت و چون بازو در دست بازوبان ایستاده است، ارتفاع آن چنان بلند است که میکروفون در نمای دوربین شما، دیده نمی شود.

172- پوشاندن میکروفون از باد (Shield the Mic from Wind)

آشتفگی باد، رایج ترین مزاحم در ضبط صداست. هنگامی که باد به میکروفون برخورد می کند، صدایی ناگهانی و زوزه مانند (Rustle) ضبط می شود. می توانید گزینه باد-بُر (Wind-Cut) را برای کاهش این صداها به کار گیرید.اما در برخی دوربین ها این گزینه مستلزم سو دادن ضبط صدا از استریو به مونو است. به جای این کار، حالت ضبط را در همان استریو بگذارید و پوشش بادگیر (Windshield) بخرید که از فوم یا خز ساخته شده است و بر روی میکروفون جای می گیرد.

173- صداهای مزاحم را گوش دهید (Listen for Disturbances)

ذهن شما در گزینش صداهای بیگانه یا پیرامونی که به وسیله گوش دریافت می شود، بسیار خوب کار می کند. اما این استعدادی است که دوربین شما فاقد آن است. هنگام صدابرداری به همه صداهای پس زمینه (هواپیما، صدای هومِ لامپ های فلورسنت و...) با دقت گوش دهید چرا که ممکن است به وسیله میکروفون شما دریافت و ضبط شود.

174- تقّه (Tapped up)

اگر برنامه ریزی کردید تا صدا را در مرحله تدوین به تصویر خود بیافزایید، همگام (synch) شدن آن با اشارات تصویری، اهمیت دارد. ممکن است فکر کنید که درست هنگامی که گفتار آغاز می شود و لب های شخص به جنبش در می آیند، زمان خوبی است اما هرگز این دو، جفت و هم زمان نخواهند شد. از کسی بخواهید تخته نشان را بزند (Clapper Board) یا ضربه ای به میکروفون در نما بزند. آن گاه در پس – تولید (Post-Production) خط صدا را به حرکت ضربه در نما برسانید.

175- ناهمگام (Go wild)

سکوت واقعاً به ندرت سکوت است و صداهای پیرامونی یا نوفه (Ambient Noise) را هرگز به سادگی بازسازی نمی توان کرد. رد ناهمگاه (Wild Track) صدایی است که مستقل از تصویر، ضبط می شود و کاری به کار داستان شما ندارد و تنها برای واقعی جلوه دادن رَدِ صدا (Sound Track) به کار می رود. حتی یک اتاق خالی ویژگی های آکوستیکی خود را دارد، یعنی سکوت آن همان صدایی را نمی دهد که با ولوم بسته، نمایی را در همان اتاق برداشت کنید. رد ناهمگاه، این ویژگی ها، صداهای عمومی پیرامونی هر مکانی که در آن فیلم­برداری می کنید را ضبط می کند، و هنگامی که آن را با تصویر خود در می آمیزید، صدا را اصیل و مستند می سازد.

از چه می توانم فیلم برداری کنم؟ (What Can I Video?)

بسیار خب، تا این جا، شما آموختید که چه دوربینی، متعلقاتی و چه دست ابزاری باید داشته باشید. اکنون چند ایده به شما داده می شود که با این ابزار گرانبها، از چه می توانید فیلم برداری کنید.

در سفرها (VACATIONS)

176- کدام مسافرت؟ (Which Vacation?)

دو گونه اصلی فیلم نامه سفر [سفرنامه] وجود دارد. نخست تفریحی (Break) است، جایی که شما تنها می خواهید، آن چه می بینید را ضبط کند. دوم سفری است در زندگی که تا مقدور باشد، می خواهید مستنداتی فراهم کنید. گونه آخر برنامه ریزی دقیق و هم چنین به شماری از ابزار کارورز نیاز دارد. اکنون ما بر مسافرت های استاندارد تمرکز می کنیم.

177- برجسته ها را دریابید (Stick to the Highlights)

برای تفریح اعضای خانواده، بکوشید مقدار ابزاری که برمی دارید، کم باشد چرا که نمی خواهید در سفر خود، قانون بگذارید. به یاد داشته باشید می خواهید آرامش به دست آورید، تلاش کنید خود را محدود به ضبط لحظات برجسته (Highlight) کنید مانند روزهای ویژه ای که به بیرون می روید.

178- یک دست ابزار ضروری (Essential Kit)

یک دست ابزار ضروری در برگیرنده دوربین فیلم برداری، چند نوار، کارت حافظه یا دیسک، یک جفت باتری (یکی را هنگامی که دیگری را به کار گرفته اید، شارژ کنید)، شارژ اصلی و کیفی که همه این ابزار را در خود نگاه می دارد، است.

179- ولتاژ را بررسی کنید (Check Voltage)

بررسی کنید که ولتاژ برق جایی که به آن جا سفر می کنید، چه اندازه است. آیا همان ولتاژی است که دستگاه های شما با آن کار می کنند؟ در برخی کشورها ولتاژ، برق شهر 220 ولت و در برخی کشورها 110 ولت می باشد.

180- سه پایه خانه بماند (The Tripod Stays Home)

سه پایه گاهی بار غیرضروری است. به جای آن بکوشید تکیه گاه های طبیعی مانند دیوارها، دیواره ها، میزها را به کار گیرید. اگرچه کاملاً قابل تنظیم نیستند، اما بهتر از جا به جایی کیف های بزرگ است.

181- بیمه کردن (Insurance Check)

در سیاست های خود به بیمه گذاری توجه کنید. آیا بیمه خانه در برگیرنده دوربین هم می شود؟ یا باید آن را جداگانه بیمه کنید. بسیاری از شرکت های بیمه برای ابزارهای گرانبها، بیمه ای جداگانه دارند. در ایران گاهی دوربین با ضمانت نامه و بیمه نامه به فروش می رسد.

182- زمینه سازی (Do Some Groundwork)

به آن چه می خواهید فیلم برداری کنید، توجه نشان دهید، از پیش تا جایی که می توانید، برنامه ریزی و طرح ریزی کنید و طول نماهای برداشتی خود را برای بیشترین تأثیرگذاری کوتاه نگاه دارید. نیازی نیست از همه هفت روز یا چهارده روز مستند بسازید!

183- گوناگونی بیافزایید (Add Variety)

هنگامی که دوربین فیلمبرداری در حالت خودکار (Auto) است فیلم برداری زیر آفتاب، نماهایی با نوردهی زیاد (Over Exposed) و رنگ پریده (Bleached- out) به دست می دهد. به دنبال فضاهای سایه – روشن باشید تا به فیلم خود گوناگونی بدهید.

184- مردم، نه مکان ها (People, Not Places)

اطمینان حاصل کنید که از دوستان و خانواده خود در جنب و جوش، فیلمبرداری کنید. فیلم هایی که ساختمان ها و سواحل را نشان می دهد، می تواند کسل کننده باشد. به ارتفاع و زاویه نماها گوناگونی دهید تا به فیلم خود جذابیت ببخشید.

185- نشانه های بصری (Visual Clues)

تابلوهای راهنمای جاده ها و شهرها را به عنوانمرجعی بصری به کار گیرید. این ها می توانند هم چون نوشتاری آماده، برای فیلمتان نیز کار کنند، بنابراین در تدوین نیاز نخواهید داشت به فیلم خود تیتر یا نوشتار بیفزایید.

جشن ازدواج (Weddings)

186- روز بزرگ (The Big Day)

مراسم ازدواج واقعاً سخت و مهم است. بنابراین به گونه ای برنامه ریزی کنید که همه چیز را تا آخرین جزئیات، ریز کنید. در آن روز وقت اضافی برای این کارها نخواهید داشت.

187- اجازه بگیرید (Ask permission)

از پیش برای رعایت احترام و ادب، ببینید جایی که می خواهید سه پایه و دوربین خود را به کار اندازید دست و پاگیر نباشد. عاقد و مدیر اجرایی مراسم اغلب بر مکان و رویدادهای جشن نظارت می کنند. در مراسم عقد، نماهایی را از عاقد، مهمان ها و عروس و داماد در حالی که حلقه در دست می کنند، بله می گویند و عسل میخورند (از نزدیک و دور) بگیرید. از دیگر نماهای مهم می توان به نمای گل فروشی، مسیر حرکت عروس و داماد از آرایشگاه و اشاره کرد.

توالی (سکانس) مراسم ازدواج (A WEDDING SEQUENCE)

188- صحنه ها… (Set The Scene)

از مهمان ها که گردهم می آیند، صحنه هایی را ضبط کنید. نماهایی از مردم که در بیرون و درون مجلس در جنب و جوشند را ترکیب کنید. چند نما از وابستگان درجه اول بگیرید و چند گفت و گوی کوتاه با افراد کلیدی انجام دهید. هم چنین از مراسم شام، کیک نیز فیلمبرداری کنید.

189- جای بگیرید (Get in Position)

اگر مراسم را تنها با یک دوربین فیلمبرداری می کنید، دوربین را در جایی بنشانید که با یک حرکت روان بتوانید ماجرا (Action) را دنبال کنید.

190- درآمد (Make an Entrance)

این جا ما دوربین را به درگاه خانه بخت میزان کرده ایم، آماده ایم تا نمای آمدن عروس را بگیریم.

191- در کنارشان گام بردارید (Walk On By)

از آمدن عروس و داماد و خوش آمد گویی آنها به مهمان ها فیلمبرداری کنید. عروس را هنگامی که از راهرو می گذرد و داماد که در جلوی میز عشاء ربانی به او می پیوندند، دنبال کنید. [مراسم ازدواج در کلیسا] اما مراقب باشید که مرکز توجه قرار نگیرید یا روند مراسم را با دست و پاگیر بودن خراب نکنید.[متأسفانه در ایران در بیش تر مراسم به جای آن که فیلم بردار تابع عروس و داماد باشد، رابطه معکوس حاکم است و فیلم بردار به آن ها می گوید که چه بکنند! شاید دلیل آن نبود مدیریت فراگیر در مراسم باشد.]

192- فضایی [ویژه] بسازید (Create Atmosphere)

زمانی را برای گرفتن چند نما از واکنش مهمانان هنگامی که درباره زوج جوان نظر می دهند، اختصاص دهید. نماهای نزدیک از لبخندها و از اشک های پراکنده، به افزودن فضایی ویژه کمک میکند.

193- زوج شاد (The Happy Couple)

اکنون زمان تمرکز بر مراسم است، بنابراین ببینید که دوربین در جایی باشد که بتوانید بر زوج شاد و عاقد یا مدیر مراسم فوکوس کنید.

194- با آن نما پی گیرید (Stay with that Shot)

باید اکنون بتوانید، کم کم آرام شوید و همان نما را برای پیگیری همه مراسم پیش ببرید. البته به جز نماهای غیرمنتظره.

195- جا به جا کردن فوکوس (Shifting Focus)

اگر شما مجازید، به مراسم بچسبید و امضا کردن اسناد و ثبت ازدواج را هم ضبط کنید. و گرنه بر نماهای فضاساز (Atmospheric) گرد آمدن مهمانان، تمرکز کنید. نماهای نزدیک را با نماهای متوسط با هم ترکیب کنید.

196- دگرگون کردن موقعیت (Change Position)

جای دوربین را تغییر دهید و به در خروجی بروید تا بتوانید برگشت زوج از راهرو یا سال را ضبط کنید. بهتر است نمایی در طول راهرو همراه زوج خندان بگیرید.

197- هماهنگ باشید (Mix & Match)

بگذارید، عکاس مراسم،کارش را انجام دهد و همه تصاویر ثابت که تکلیف و مسئولیت اوست، را بگیرد. چند نما از لحظات عکس گرفتن، واکنش مهمانان، نقل پاشیدن و حرکت زوج خندان، بگیرید.

198- سخنرانی (Speeches)

هنگامی که گفتار یا سخنرانی را ضبط می کنید، باید جایگاهی را بیابید که بیننده بتواند گوینده را ببیند، همچنین شنوندگانی را که به گوینده توجه و واکنش نشان می دهند.

199- میکروفون خود را به کار گیرید (Place Your Microphone)

درباره این که چه اندازه لازم است برای ضبط گفتار به موضوع نزدیک شوید، بیاندیشید (چه میکروفون درون دستگاه کار گذاشته و چه میکروفون بیرونی به کار گرفته شده باشد).هرگوینده یا سخنرانی صدایش رسا نمی رسد با چند میکروفون غیر تک راستایی می توانید، گفت و گوی مردم پیرامون خود را ضبط کنید. بنابراین اطمینان حاصل کنید که آن ها مؤدب باشند.

200- آگاهی از زمان ایست (Knowing When to Stop)

بسیاری از فیلم سازهای حرفه ای مراسم عروسی،نخستین آوازهای گروه موسیقی راضبط می کنند. در پایان مراسم عروسی و داماد برای دوربین فیلم برداری دست تکان می دهند و همراه نزدیکان سالن جشن را ترک میکنند.

 

500 نکته در تصویربرداری دیجیتال ( نکات 1 تا 50 )

500 نکته در تصویربرداری دیجیتال ( نکات 51 تا 100 )

500 نکته در تصویربرداری دیجیتال ( نکات 101 تا 150 )