مسئله ایزو (iso) یا حساسیت سنسور

نمایندگی تعمیرات کانن - نمایندگی تعمیرات نیکون

مسئله ایزو (iso) یا حساسیت سنسور ، یکی از موارد بسیار مهمی است

که به طور معمول هنرمندان حتی در سطوح نیمه حرفه ای هم نسبت به آن بی توجه هستند و یا اصولا آگاهی چندانی نسبت به آن ندارند .
تصویری که عموما هنرمندآن از عامل ایزو دارند این است

که افزایش دادن مقدار ایزو در تنظیمات دوربین باعث ایجاد نویز و کاهش کیفیت عکس میشود .
اما آیا این تمام آن چیزی است که با ایزو مرتبط است ؟ 
در بسیاری از دوربین های دیجیتال عدد ایزو تا ۲۵۶۰۰ و یا حتی بیشتر نیز دیده میشود

اما بسیاری از افراد به ندرت مقدار ایزو دوربین خود را از ۱۰۰ بالاتر برده اند .

اینکه گاهی بیان می شود اشاره به نکات فنی دوربین ، بیشتر دستورالعمل بیان نحوه کار با دوربین در سطوح آماتور است ،

نکته چندان درستی نمیتواند باشد زیرا بسیاری از ریزه کاری ها در همین نکات فنی نهفته میباشند

که آگاهی از آنها دست هنرمند را برای بروز و ظهور خلاقیت های جدید ، باز میگذارند .

اصلی ترین مسئله در رابطه با عدد ایزو این است که به طور سنتی به ما گفته شده است ،

افزایش دادن ایزو دوربین باعث ایجاد نویز بر روی عکس میشود ،

اما  این نویز چیست ؟ چگونه ایجاد میشود ؟ و اینکه آیا این نویز به چه دلیلی ایجاد شده است ؟ 

فهمیدن علت تشکیل نویز و دلایل به وجود آمدن آن مستلزم آن است که کمی با فیزیک نور آشنایی داشته باشیم .

به طور خلاصه ،، نویز نوسانات ناگهانی  سیگنال های الکترونیکی است ، که فوتون ها به عنوان کوچکترین بخشهای تشکیل دهنده نور ، به آن دچار می شوند .

تشکیل نویز بیشتر ناشی از دو علت است :

۱ - کاهش تعداد فوتون های قابل استفاده در نور ، به وسیله گرما ، که به این عامل نویز حرارتی گفته میشود و 

۲ - عدم توانایی سنسور دوربین در دریافت فوتون ها ، که به این عامل نویز خوانشی گفته میشود .

کنترل کردن نویز حرارتی بسیار ساده است ، چون با پایین آوردن دمای محیط و کنترل دمای رنگ ، میتوان تا حد بسیار زیادی نویز های حرارتی را از بین برد 

پس بنابراین اگر در شرایط آب و‌هوای گرم عکاسی فرمودید و‌علی رغم کنترل ایزو ، باز هم شاهد وجود نویز در تصاویر بودید ،

این نویز حرارتی میباشد و راه کاهش دادن و از بین بردن آن ، کاهش دمای محیط است .

اما آن دسته از نویز که در اثر عدم توانایی سنسور دوربین در خواندن تعداد فوتون های نور ایجاد میشود ، شات نویز است و اصولا کنترل کردن آن دقت بیشتری میطلبد .
در بیشتر دوربین ها ، بین عدد ایزو و نویز یک رابطه مستقیم و قابل پیش بینی وجود دارد ،

به این صورت که افزایش ایزو باعث افزایش احتمال ایجاد نویز میشود .

بسیاری از تولید کنندگان دوربین نیز در دستورالعمل های خود بیان میکنند که در کمترین مقدار عدد ایزو ، نویز بر روی تصویر ایجاد نمیشود .

در بسیاری از دوربین ها ، کمترین عدد ایزو که همراه با عدم تشکیل نویز است ، عدد ۱۰۰ میباشد .

اما نکته ای که باید به آن توجه داشته باشیم این است که کمی افزایش دادن‌مقدار ایزو ، باعث تشکیل نویز نمیشود . 

اصولا نویز دارای بخشی است که به آن نویز قابل مشاهده گفته می شود .

در دوربین های پیشرفته و فول فریم که دارای طیف دینامیکی بالاتری هستند ،

بخش قابل مشاهده نویز ، در محدوده ایزو ۸۰۰ تا ۳۲۰۰ به زحمت و با دقت بسیار زیاد ،

قابل دیده شدن است ، یعنی اینکه با یک دوربین فول فریم شما به راحتی و بدون نگرانی میتوانید ایزو را تا ۸۰۰ یا حتی ۱۶۰۰ افزایش دهید .

حتی در دوربین های APS-C  نیز در محدوده ایزو ۸۰۰ تا ۱۶۰۰ نیز نویز قابل رویت ، به زحمت دیده میشود .

پس بنابراین ، کسانی که هرگز ایزو دوربین خود را از عدد ۱۰۰ بالاتر نبرده اند

و علت اینکار را ترس از تشکیل نویز بر روی تصویر بیان می کنند توجه داشته باشند که یک یا دو استپ افزایش عدد ایزو ، تاثیری در کیفیت عکس ایجاد نمیکند.

یک نکته دیگر که به صورت تجربی میتوان به آن دست پیدا کرد این است

که در برخی شرایط و با توجه به جنس نور ، دو تا سه استپ افزایش دادن عدد ایزو‌،

باعث تعدیل سایه ها و کنتراست ها و نرمتر شدن مرز نور با سایه ها میشود .

نمایندگی تعمیرات کانن - نمایندگی تعمیرات نیکون