در عکاسی پرتره ؛ آکاهی از نحوه آموزش ژست دادن به سوژه یکی از دشوار ترین مهارت ها برای یادگیری به شمار می آید .

هر سوژه در زمان قرار گرفتن در مقابل دوربین ؛ از روش ژست گرفتن مخصوص به خود برخوردار است و هدایت کردن او در برابر دوربین ؛ یکی از چالش های پیش روی عکاس است .

راحتی سوژه

در یک صحنه عکاسی پرتره ؛ سوژه همیشه در پی فراگرفتن راهنمایی های عکاس است .

بنابراین اولین وظیفه شما به عنوان حاکم این قلمرو آن است که یک ارتباط دوستانه و صمیمی با سوژه خود برقرار کنید تا او احساس راحتی داشته باشد .

ایجاد فشار های عصبی و استرس قبل از شروع جلسه عکاسی ؛ به طور کامل منجر به شکست خوردن یک پروژه عکاسی در اثر عدم همکاری سوژه با عکاس خواهد شد .

با پرسیدن چند سئوال صمیمی ؛ ارتباط کلامی با سوژه خود را آغاز کنید و این روند دوستانه را در کنار رعایت ادب و اصول اخلاقی ؛ تا پایان جلسه حفظ کنید .

انتخاب پس زمینه

در عکاسی فضای باز ؛ پس زمینه های طبیعی یکی از بهترین گزینه ها در عکاسی پرتره به شمار می آیند .

انتخاب یک پوشش گیاهی و پر از رنگ موجب ایجاد یک پس زمینه داینامیک در درون عکس های شما خواهد شد .

یافتن مکان هایی که دارای پس زمینه ای پر از بافت و الگو های تکرار شونده هستند برای ایجاد تنوع در پس زمینه بسیار مناسب است .

روشهای کنترل عمق میدان در هنر عکاسی پرتره بسیار متنوع هستند و ازاین روی با استفاده از تکنیک های متنوع می توانید پس زمینه ای با الگو و بافت دلخواه را برای سوژه خود ایجاد نمایید .

هدایت نمودن سوژه

سوژه را به نحوی هدایت کنید که احساس راحتی و آسایش داشته باشد . ژست های نشسته برای ایجاد این حالت بسیار مناسب هستند

در یک جلسه عکاسی که با ارایه ژست های نشسته شروع می شود ؛ سوژه به زودی در میابد که قرار نیست فشاری بیش از اندازه بر او وارد شود .

از ژست های نشسته به عنوان دستگرمی و نرمش برای شروع یک جلسه عکاسی پرتره استفاده کنید .

با ادامه روند کار ؛ در میابید که سوژه احساس راحتی بسیار زیادی نموده و همکاری بیشتری را ارایه می دهد .

ژست های دارای تکیه گاه نیز موجب ایجاد حس راحتی در سوژه می شوند .

تکیه دادن سوژه به یک دیوار ؛ قرار دادن یک دست در جیب لباس . ژست های دست به سینه ؛ از جمله ژست های دارای تکیه گاه به شمار می آیند .

ژست های ایستاده اگر در زمان های طولانی مورد استفاده قرار بگیرند ؛ موجب خسته شدن سوژه و عدم همکاری او می شوند .

در ژست های ایستاده از سوژه بخواهید تا وزن خود را بر روی یک پا قرار دهد . اینکار موجب می شود تا یکی از شانه های سوژه به سمت پایین تر آمده و شانه دیگر زاویه ای مایل به خود بگیرد .

در ژست های ایستاده تا حد امکان از پس زمینه های ساده استفاده کنید . استفاده از الگوهای شلوغ برای ایجاد یک ژست ایستاده موجب القای حس هرج و مرج در صحنه خواهد شد .

از یک زاویه دید مناسب برای ترکیب بندی استفاده کنید:

زاویه دید دوربین ؛ حالت های مختلفی از چهره سوژه را می تواند نشان بدهد .

اگر از سوژه ای عکاسی می کنید که قدی بلند تر از شما دارد یا به گونه ای قرار می گیرید که دوربین دارای زاویه دید از پایین است ؛

این حالت موجب به تصویر کشیده شدن قسمت زیر بینی ؛ و ارایه یک حالت نامناسب از چهره فرد می شود .

در این موارد سوژه را در حالت نشسته قرار دهید یا اینکه در موقعیت بالاتر از سوژه قرار بگیرید .

به طور کلی در زمانی که زاویه دید دوربین کمی بالاتر از خط چشم قراردارد ؛

صورت انسان بهتر دیده می شود. برای متناسب تر دیده شدن چهره سوژه راه های زیر را نیز امتحان کنید :

سوژه را در پس زمینه ای با رنگ های تاریک قرار دهید .

تا حد امکان در فضای باز و پس زمینه های طبیعی عکاسی کنید .

از زاویه ای عکاسی کنید که خط گردن سوژه بیشتر دیده شود .

بازو ها را کمی از بدن فاصله دهید .

یک پا را پشت پایدیگر قرار دهید

برای یک عکس تمام قد ؛ سر و شانه را در وضعیتی با زاویه 45 درجه قرار دهید .

مطالب مرتبط :

نکات مهم در ژست دادن به مدل ها در عکاسی پرتره

ژست ھایی برای عکاسی گروھی از افراد